مراسم اسکار چند روز پیش بود و با گرفتن جوایز متعدد فیلم Gravity با وجود پیش داوری منفی که داشتم امشب فیلم را دیدم و متأسفم که این فیلم اسکار بهترین فیلم را نگرفت و باز هم حق یک فیلم خوب توی اسکار خورده شد.
فیلم یک ایده جسورانه هستش که توی ۹۰ دقیقه بر خلاف رقبای دیگر مثل ۱۲ سال بردگی و کلاهبرداری آمریکایی که ۱۵۰ دقیقه شما را معطل میکنه و همش در حال چک کردن زمان گذشته از فیلم هستین ، شما را از بکارگیری تکنولوژی و فیلمبرداری و صحنه‌های زیبای فضا و جو زمین شگفت زده میکنه. روند رویداد های فیلم هم خیلی مهیج هستش و در بسیاری از دقایق ، گذشت زمان را احساس نخواهید کرد.
بازی درخشان Sandra Bullock (البته نه به درخشانی Cate Blanchett در جاسمین غمگین) هم به شدت به چشم میاد و کم بودن کاراکتر های فیلم و یکجورایی تک محور بودن فیلم با کارگردانی فوق‌العاده برنده اسکار امثال یعنی Alfonso Cuaron از کیفیت کار کم نمیکنه.
یکبار دیگه به من ثابت شد که پیش داوری اصلاً خوب نیست و این عادت زشت که اکثر ما ایرانی‌ها بهش گرفتار هستیم یکی از دلایل عقب ماندگی ما هستش. سعی میکنم این عادت را از خودم دور کنم.