اگر فصل گذشته کسی از من سؤال میکرد که بهترین مربی و تیم کدامند پاسخی جز فرکی و فولاد نمیدادم. فولاد به اندازه‌ای خوب و روان بازی میکرد که قهرمانی حقش بود. در سمت دیگر من زیاد از نوع بازی سپاهان که با مربیگری کرانچار همراه بود راضی نبودم و تعویض‌های بد و انتخاب های بد ترش در برخی از پست های بازی را اصلاً دوست نداشتم.
ابتدای این فصل سپاهان سه بازی طوفانی انجام داد و فوق‌العاده بود. هیچ جایی برای انتقاد از کرانچار نبود و تیم هم به‌قدری خوب بسته شده بود که من جز قهرمانی در هر دو جام در حالی که امسال لیگ قهرمانان آسیا را هم نداشتیم متصور نبودم.اما به یکباره اتفاقی رخ داد که از تیمی مثل سپاهان اصلاً انتظار نمیره. اعلام کناره‌گیری کرانچار در حالی که نتایج این فصل خیلی بهتر از دو فصل قبل بوده وتیم کرانچار همیشه در طول لیگ بهتر و بهتر میشده. بدتر اینکه اصلاً این کناره‌گیری منطقی و طبیعی نبود و باشگاه هم با هواداران صاف و صادق نبود.اما جایگزینی که اعلام شد دهن هواداران را بست. فرکی با سابقه ای که از خودش مخصوصاً توی فولاد سال پیش نشون داده بود و روز های خوبی که سپاهان با مربی های ایرانی مخصوصاً قلعه‌نویی داشته امید ها را زنده نگه داشت.
بازی اول روبروی پدیده بدون اینکه فرکی روی نیمکت بشینه با یک برد به نظر من شانسی همراه بود در حالی که من بازی را مستقیم ندیدم و گوشه‌هاییش را توی برنامه نود دیدم. اما در بازی دوم که در اصفهان و با همراهی فرکی در کنار میدان بود و من مستقیم دیدم و سپاهان لیاقت برد داشت با نکات جالبی همراه بود. مهمترین نکته استفاده از شجاع خلیل‌زاده در پست غیر تخصصی هافبک دفاعی بود. دفاع چهار نفره که با اومدن حاج‌صفی به جناح چپ و ووریا غفوری به سمت راست همراه بود و به دلیل نفوذهای دفاع های چپ و راست ضد حمله بد میخوردند که توی یکی از این ضد حمله ها سپاهان گل خورد. بازی خلیل زاده اصلاً توی هافبک دفاعی خوب نبود. خلیل‌زاده خیلی راحت پشت محوطه خطا میده ، پاس هاش یا اشتباهه یا توسط بازیکنان حریف قطع میشه و تنها شاخصه هافبک دفاعی که داره درگیری هستش و بس. نکته بد دیگه ای که توی این بازی بود اصرار بازیکنان سپاهان به سانتر از جناحین و بازی علی اصغری بود که شاید ۶ یا ۷ سال بود چنین بازی بی‌هدف و فوتبال فارسی از سپاهان ندیده بودم. به هر حال اون بازی با یک تساوی در حالی که حق سپاهان قطعاً برد بود تموم شد.
اما بازی امروز در مقابل تراکتورسازی به مراتب بد تر از صبا بود. بازی کردن پریرا در سمت چپ ، تکرار بازی خلیل زاده در هافبک دفاعی ، استفاده از شریفی در حالی که تازه از بازی‌های آسیایی اومده و قطعاً روحیه جالبی نداره در نوک حمله. نیمه اول که اصلاً خوب نبود. در نیمه دوم سپاهان گل مشکوک به آفساید زد و پیش افتاد اما من یکدفعه متوجه حضور پاپی در میدان شدم. بازیکنی که اصلاً و ابداً لیاقت پوشیدن پیراهن سپاهان را نداره و تا حالا سپاهان از عملکرد بدش خیلی ضربه خورده. از همه جالب‌تر هم این بود که داشت سمت راست دفاعی جلوی ووریا غفوری بازی میکرد اما به خاطر حملات تراکتورسازی توی دفاع هم شرکت داشت (بازیکن چپ پا در سمت راست و درخواست های دفاعی از بازیکنی که نه قدرت بدنی داره نه پاهاش یک توپ مستقیم میتونه بزنه) نکته عجیب دیگه تعویض جای بازکنان توی زمین بود. پریرا و خلعتبری و محرم و شریفی خیلی جاشون را عوض میکردند که قطعاً این تاکتیک جدید جناب فرکی بود. زمان زیادی از نیمه دوم نگذشته بود ، حدود دقیقه ۷۰ بود که با یک کرنر مسخره و اشتباه آقای پاپی و گل به خودی بازی برده به تساوی کشید. بعدش هم به قدری سپاهانی ها توپ خراب میکردند (مخصوصاً خلیل زاده) و الکی جاشون را عوض میکردند (حتی سوکای هم که دقیقه ۸۲ اومد به زمین لحظاتی داشت سمت راست بازی میکرد در حالی که چپ پا هستش) که هیچ امیدی به برد نبود و آخر مساوی شد.
من نمیدونم فرکی داره چیکار میکنه اما این تاکتیک‌هایی که برای سپاهان در نظر میگیره قطعاً جواب نمیده. سپاهان خیلی ساله بازی روی زمین میکنه و بازیکن ها هماهنگی زیادی با هم دارند و این تعویض پست های خنده‌دار در حین بازی یا سانتر های علی اصغری قطعاً به درد سپاهان نمیخوره. خدا رحم کنه به سپاهان که گویا گیر بد مربی پر ادعایی افتاده و تازه داره تیم را محک میزنه و تاکتیک عوض میکنه. فقط میتونم متأسف باشم از این وضعیت و اعتراض کنم به مدیر عامل باشگاه که با دخالت های بی‌جا و عدم مدیریت صحیح و در عوض به دنبال مصاحبه با خبرنگاران بودنش داره سپاهان را از مسیر درستش خارج میکنه.
به امید اینکه سپاهان به وضعیت خوبش در سال‌های گذشته مخصوصاً دو سالی که با قلعه‌نویی و مدیریت جناب آقای ساکت بود برگرده.