امروز ، سه شنبه ۲۷ آبان روز خوبی از نظر نتیجه برای ایران بود ، موفق شدیم برای سومین بار پیاپی تیم ملی کره جنوبی را شکست بدیم. این نتیجه خوبیه اما یک نکته‌ای داره ، توی خبرگزار یها که خبرها را میخوندم و نظر مردم در مورد بازی و مخصوصاً کسانی که طرفداری میکردند از این تیم ملی ایران و کیروش ، همشون روی یک موضوع اتفاق نظر دارند که کیروش باعث این پیروزی های اخیر بوده و ما با هیچ مربی دیگری نمیتونیم سه بار پشت سر هم کره را ببریم و تیم خوبه. متأسفانه مخالفان کیروش و تیم ملی در حال حاضر بجای اینکه پاسخ درستی به این افراد بدهند ، نتیجه‌گیری های اخیر را شانسی میدونند.
من بر خلاف اونها این نتیجه‌گیری ها را شانسی نمیدونم. دو عامل مهم تأثیر داره. اولاً کره توی این سه بازی اخیر که با کیروش بوده اصلاً تیم خوب و سر حالی نداشته. کره در سال‌های گذشته بسیار تیم بهتر و فنی تر و هماهنگ تری داشت. این را نتایج گرفته شده در جام جهانی ۲۰۱۴ در مقایسه با مثلاً ۲۰۱۰ و ۲۰۰۶ به خوبی نشون میده. ما در مقابل کره غیر از اون برد تاریخی ۴ بر ۳ نتیجه‌ای جز شکست و مساوی نمیگرفتیم. البته اکثر شکست ها در ضربات پنالتی بوده. پس اولین دلیل این هست که این کره همون تیم سال‌های گذشته نیست حتی با وجود بازیکنان لژیونری که داره. این بازیکنان لژیونر خوب هستند اما با هم هماهنگ نیستند.
دلیل دوم هم تاکتیک دفاعی هست که کیروش ازش استفاده میکنه. تیم ایران در گذشته اصلاً در این حد دفاعی مطلق بازی نمیکرد و بازی‌های خیلی روان تر و بهتری شاهد بودیم. در هر سه این بازی‌ها تیم برتر تیم کره بوده و ایران فقط دفاع میکرده و با یک گل پیروز شده. البته دفاعی بازی کردن اصلاً بد نیست اما خوبه ایتالیایی دفاع کنیم. یعنی هم خوب دفاع کنیم و هم چشم نواز بازی کنیم.
امروز دوباره شاهد بکارگیری بازیکنانی بودیم که اصلاً خوب بازی نمیکردند. شجاعی قطعاً لیاقت پوشیدن پیراهن تیم ملی را نداره و از تک تک رقبایش در تیم ملی ضعیفتره. نکونام غیر از تجربه و کیفیت بازیش در ضربات ایستگاهی (هم هد زدن و هم کاشته) به شدت افت کرده و اصلاً بازی سازی نمیکنه و خیلی جا میمونه و اشتباه داره ! آندو هم خیلی خیلی افت کرده و انگار با زدن مو های سرش ، قدرتش را از دست داده. در مورد حقیقی (دروازه بان) هم بالاخره یک جایی مشخص میشه واقعاً لیاقت تیم ملی را نداره اما فعلاً که روی دور هست و نمیشه ازش انتقاد کرد.
من کلاً به این تیم ملی و سبک بازیش امیدی ندارم و اگه کیروش بخواد با همین نفرات نیمه اول و همین استراتژی بازی توی جام ملت‌های امسال حاضر بشه ، از همین حالا فاتحه این جام را باید خوند.
درسته که ایران اونجوری که باید و شاید خوب بازی نمی کنه و خیلی انتقاد وارده به تیم. ولی به نظر من تیم ملی بالاخره بعد از مدت های زیادی داره یه سبک بازی مخصوص به خودش رو پیدا می کنه و این به نظر من چیز خوبیه.
مطمئنا اینجوری نخواهد موند و بعد از شکل گرفتن و جا افتادن این سبک، می تونیم روی بازی زیبا هم تمرکز کنیم.
به نظر من نباید نتیجه گرا باشیم. جام ملت ها نباید هدف ما باشه. کیروش اومده که فوتبال ما رو تغییر بده نه این که جام بیاره.
در کل من به کیروش اعتقاد دارم. 😀